Kodowanie ASCII oznacza konwersję znaków (takich jak litery, cyfry, symbole) na odpowiadające im kody numeryczne ASCII.
Dekodowanie ASCII jest odwrotnością — konwersją kodów numerycznych ASCII z powrotem na czytelne znaki.
ASCII (American Standard Code for Information Interchange) używa wartości numerycznych (0–127) do reprezentowania podstawowych znaków angielskich.
Standardowa komunikacja: ASCII to podstawowe kodowanie dla systemów komputerowych, sieci i protokołów komunikacyjnych.
Lekkie: Pliki i transmisje ASCII są mniejsze i prostsze w porównaniu do Unicode, co czyni je wydajnymi.
Zgodność ze starszymi wersjami: Wiele starszych systemów, baz danych i urządzeń oczekuje danych w formacie ASCII.
Obsługa błędów: Upraszcza proces walidacji i czyszczenia tekstu, ograniczając znaki do małego, znanego zestawu.
Używaj funkcji programowania, aby konwertować tekst na wartości bajtów ASCII i z powrotem (np. .encode('ascii'), .decode('ascii') w Pythonie).
Obsługuj znaki nieobsługiwane przez ASCII, ignorując je, zastępując lub zgłaszanie błędów.
Określ kodowanie ASCII podczas odczytu/zapisu plików, wysyłania żądań sieciowych lub przygotowywania danych dla określonych interfejsów API lub urządzeń.
Podczas pracy ze starszym sprzętem lub oprogramowaniem, które obsługuje tylko ASCII.
Podczas tworzenia prostych protokołów lub lekkich formatów danych, w których potrzebne są tylko podstawowe znaki.
Podczas przesyłania danych przez ograniczone sieci, w których minimalny rozmiar danych i gwarantowana czytelność mają kluczowe znaczenie.
Podczas przygotowywania danych tekstowych dla środowiska o ścisłych wymaganiach dotyczących kodowania, takie jak systemy wbudowane lub wczesne protokoły internetowe.
